Al zeven jaar lang pleiten de campagne Stop Repression en haar partners voor demonstraties op 15 maart ter gelegenheid van de Internationale dag tegen politie-geweld. Op 15 maart 2018 zullen we opnieuw de repressie van de lagere klassen en sociale bewegingen veroordelen. Zolang dit nodig is, zullen we ook het racisme van de staat tegen raciale mensen, zwarten, Arabieren, moslims en mensen zonder papieren, de belangrijkste doelen van dit repressieve systeem veroordelen. Repressie en racisme worden nu een middel zonder in vraag gesteld te worden door de rechten aan het hoofd van de staat. Ze moeten alleen een steeds autoritairder beleid bieden dat de bevolking stigmatiseert, verdeelt en controleert om hun bezuinigingsbeleid op te leggen. Het arsenaal aan beperkende maatregelen van de regering in het kader van antiterrorisme is meer dan zorgwekkend:
• verbeurdverklaring van de Belgische nationaliteit bij onderdanen met dubbele nationaliteit;
• De inzet van 1800 militairen in de grote steden van het land;
• De uitbreiding van preventieve detentie van 24 naar 48 uur;
• Meer dan 100.000 huisvestingscontroles, voornamelijk in 4 gemeenten in Brussel en alleen voor het jaar 2016, als onderdeel van het “kanaalplan” en de sluiting van een groot aantal islamitische verenigingen.
Nog steeds worden deze ‘rassen’ als gevaarlijk gelabeld, op 29 april 2017 staat de nieuwe wet die bekend staat als de “deportatie wet”, toe om “buitenlanders” die legaal in België wonen, te verdrijven, zelfs als ze hier worden geboren of als ze een Belgisch kind hebben, door het vage motief om een bedreiging voor de openbare orde te vertegenwoordigen. Er is ook een versterking van de maatregelen tegen migranten zonder papieren, controles op transportmiddelen en een toename van arrestaties en uitwijzingen. De intimidatie van mensen zonder papieren in het Maximilian Park en het ‘flashball shot’ op de Brusselse Voix des Sans Papiers-groep, evenals het wetsvoorstel voor huiszoekingen, zijn flagrante voorbeelden van de manier waarop deze regering handelt. Wanneer minister Jan Jambon verklaart dat hij Molenbeek wil “schoonmaken” en dat de heer Francken het Maximiliaanpark “schoonmaakt”, wanneer wetten die specifiek zijn gericht op bevolkingscategorieën worden gestemd, wanneer rechten en fundamentele vrijheden worden verminderd, hoe kan men zich niet in een staat van permanente uitzondering voelen?
Geconfronteerd met deze wetten en acties, zijn het de constitutieve principes van onze democratieën, die voorheen dierbaar waren voor het liberale gezin, die ter discussie worden gesteld: gelijkheid voor de wet, de scheiding der machten, het vermoeden van onschuld, het respect voor de grondwet en fundamentele rechten.
Op 11 november 2017 zijn tijdens de overwinning van Marokko in het voetbal, supporters en families, voornamelijk Marokkanen van herkomst, met waterkanonnen teruggedrongen van de Beurs naar de buurten waar ze vandaan kwamen. Zoals gebruikelijk in contact met raciale bevolkingsgroepen, gebruikte de politie provocaties om een menigte op te warmen die al versleten was door dagelijkse daden van racisme en onrecht. Deze evenementen, zoals de andere zogenaamde Brusselse rellen, worden door de autoriteiten gebruikt om steeds meer lettertypen te rechtvaardigen en de verwerving van nieuwe wapens (zoals flashballs en tasers, maar toch extreem gevaarlijk) mogelijk te maken. De staat grijpt elke gelegenheid aan om zijn politie te militariseren. Het gebruikt nieuwe repressieve middelen in de eerste plaats tegen “buitenlanders” die hun rechten niet kunnen opeisen, en dan op de meest kwetsbare categorieën van hun eigen bevolking. We eisen daarom dat deze gebeurtenis plaatsvindt zonder zichtbare aanwezigheid van de politie.
Geconfronteerd met de staat en zijn racisme, in het licht van de instrumentalisering van angst en willekeur, laten we een blok op straat vormen op 15 maart 2018 en laten we ons organiseren voor de toekomst! Tegen repressie, vraag sociale antwoorden op sociaal-economische problemen!
